21 czerwca 1999 roku
Czternastoletnia Villemo już od kilku dni oczekiwała tej nocy. Najdłuższa w roku, do tego atrakcją miał być deszcz meteorytów.. Do tego spędzona w idealnym towarzystwie jak na takie wydarzenie. Wszystko zapowiadało się po prostu idealnie. Mikael był jej dobrym przyjacielem. Starszym o cztery lata. Czy była to tylko przyjaźń? Kto wie jak wyglądało to z jego strony, Vill była nim zauroczona, a może była to jej pierwsza miłość?
Tego dnia od rana chodziła szczęśliwa. Nie mogła doczekać się wieczora. Rodzicom powiedziała,że idzie nocować do swojej przyjaciółki. Musiała skłamać, bo znając ich zasady wiedziała,że nie pozwolą jej iść spędzić całej nocy w lesie, w towarzystwie starszego chłopaka. Tą wersję, którą im sprzedała zaakceptowali, nie widzieli żadnych przeciwwskazań. Mikael miał czekać na nią o godzinie dwudziestej tuż przed ścieżką do lasu, która prowadziła na łąkę w samym jego środku. Dziewczyna ubrała zieloną sukienkę z długimi rękawami- jakby się przyjrzeć można by dostrzec jej podobieństwo do elfa. Długie włosy sięgały jej za ramiona, a sukienka pasowała jej pod kolor oczu. Wyszła z domu. Chłopak jak obiecał tak też zrobił. Czekał na nią w umówionym miejscu. Miał ze sobą plecak, w którym schował butelkę czerwonego wina i ciasto truskawkowe. Przecież nie wytrzymaliby całej nocy o suchym pysku. No i zaczęli wędrować ścieżką. Każde z nich doskonale znało drogę. Po pół godziny dotarli na miejsce. Usiedli pod wielkim dębem i zaczęli pić to wino. Czas płynął im szybko, tym bardziej,że miło im się rozmawiało. Nadeszła północ. Wtedy prócz deszczu meteorytów dostrzegli pełnię księżyca. Villemo nie zauważyła zdziwienia chłopaka. Zerwał się on z miejsca i pobiegł w głąb lasu. Dziewczyna nie wiedziała co się dzieje. Została sama na łące, która oświetlał blask księżyca. Po chwili usłyszała wycie..a kilka sekund później dostrzegła zwierze. Nie miała pojęcia co to, nie wiedziała gdzie jest Mikael. Nie zdawała sobie sprawy co się dzieje. Wilkołaki znała tylko z książek, które pokazywała jej matka. Doszła do tego z czym ma do czynienia no i postanowiła uciec. Niestety nie była zbyt szybka, do tego co chwilę potykała się o swoją sukienkę. Zwierze ją dogoniło, na nic zdały się jej krzyki. Ugryzł ją w ramię, przy okazji niszcząc jej ulubioną sukienkę. Wilkołak uciekł do lasu.. Ona została sama na łące. Była zrozpaczona. Jakimś cudem udało jej się dotrzeć do domu. Kiedy jej rodzice ją zobaczyli byli źli, jednak pomogli jej. Nie mieli innego wyjścia jak kochać ja taka jaka była. Mikael przyszedł do ni9ch następnego dnia, chciał porozmawiać z Vill. Dziewczyna jednak czuła się zdradzona. Nie chciała przeprosin, wyjaśnień. Zerwała z nim kontakt. Poczuła się oszukana i zdradzona. Wtedy właśnie przestała ufać ludziom i się do nich przywiązywać. Bardzo cierpiała, w końcu chłopak był jej pierwszą miłością i jak widać pozostawił po sobie ślad na całe życie.
Temat: Vill 
Pon Cze 20, 2011 2:47 pm